اﮔﻪ ﻣﺎل ﻣﻦ ﺑﻮدی ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻌﺮوف ﺗﺮﻳﻦ آدﻣﺎی ﺷﻬﺮ ﺑﻮدﻳﻢ

ﻣﻴﺨﻨﺪوﻧﺪﻣﺖ اﮔﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻮد ﻫﺮﺟﻮری وﻗﺘﻰ درﮔﻴﺮ ﻏﻢ ﺑﻮدﻳﻢ

وﻟﻰ ﺣﻴﻒ ﺗﺮﺳﻮﻳﻰ ﺗﻮ ﺗﺮﺳﻮﻳﻰ

ﻧﺠﺎﺗﻢ ﻣﻴﺪه ﭼﺸﺎت دﻳﻮوﻧﻪ ﻣﻴﻜﻨﻪ ﺻﺪات ﻓﻘﻄ ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻰ ﺗﻮی ﺧﻮاب

ﻣﻴﺨﻨﺪﻳﻢ ﺗﻮ ﻳﻪ ﻗﺎب

ﺑﻰ ﺗﻮ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﻤﻴﺸﻪ رﻓﺖ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺷﺒﺎی ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪرﺧﺸﻰ

از ﺣﺮﻓﺎﺗﻢ ﻧﻤﻴﺸﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻧﻤﻴﺸﻪ ﻧﻪ

ﻫﺮﭼﻰ ﻛﻪ داﺷﺘﻢ ﺟﻤع ﻛﺮدم ﺗﺎ ﺑﺨﺮم ﺑﺮات ﻳﻪ ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ

ﺑﻢ ﻣﻴﮕﻦ ﻧﻤﻴﺮﺳﻪ ﻋﻘﻠﻢ ﻣﻦ آﺧﺮم ﻫﻤﻪ ﭼﻰ از دﺳﺘﻢ رﻓﺖ

اﻳﻦ ﻓﻜﺮا ﻧﻤﻴﺬاره ﺑﺨﻮاﺑﻢ ﺗﻮ ﭼﺮا ﻧﻤﻴﺎی ﺗﻮ ﭼﺮا ﻧﻤﻴﺨﻮای ﻣﻨﻮ

اﮔﻪ ﻣﺎل ﻣﻦ ﺑﻮدی ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺗﺮﻳﻦ آدﻣﺎی ﺷﻬﺮ ﺑﻮدﻳﻢ

ﻣﻴﺨﻨﺪوﻧﺪﻣﺖ اﮔﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻮد ﻫﺮﺟﻮری وﻗﺘﻰ درﮔﻴﺮ ﻏﻢ ﺑﻮدﻳﻢ

وﻟﻰ ﺣﻴﻒ ﺗﺮﺳﻮﻳﻰ ﺗﻮ ﺗﺮﺳﻮﻳﻰ

اﮔﻪ ﻣﺎه ﻣﻦ ﺑﻮدی ﻣﻴﻮﻣﺪم آﺳﻤﻮن ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻴﺪزدﻳﻢ از اﺑﺮا ﻧﮕﺎﻫﺘﻮ

ﻣﻴﻤﻮﻧﺪم ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺗﻮ *

اﮔﻪ ﻣﺎل ﻣﻦ ﺑﻮدی ﺑﻪ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻴﮕﻔﺘﻢ راز ﭼﺸﺎﺗﻮ

ﻣﻴﺰدم از ﺧﻮدم ﻓﻘﻄ ﺗﺎ ﺑﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ آرزوﻫﺎﺗﻮ

اﮔﻪ ﻣﺎل ﻫﻢ ﺑﻮدﻳﻢ از دورﻳﺖ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻢ ﻳﻪ راﻫﻰ ﺑﻬﺖ

ﺧﺸﮏ ﻣﻴﻜﺮدم ﺑﺮف و ﺑﺎروﻧﻮ ﺗﻮ ﻧﮕﻴﺮه ﮔﺎﻫﻰ دﻟﺖ

ﻗﻮل دادم ﺑﺮﺳﻢ ﻳﻪ روزی ﻫﺮﺟﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺗﻮ

ﺑﻜﻨﻢ ﻫﺮﭼﻰ ﻫﺴﺖ ﺳﺮ راه ﺗﻮ

ﺗﻮ ﺷﻴﺮﻳﻨﻢ ﺑﺸﻰ ﻣﻦ ﻓﺮﻫﺎد ﺗﻮ وﻟﻰ ﻧﺸﺪ *

اﮔﻪ ﻣﺎل ﻣﻦ ﺑﻮدی ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺗﺮﻳﻦ آدﻣﺎی ﺷﻬﺮ ﺑﻮدﻳﻢ

ﻣﻴﺨﻨﺪوﻧﺪﻣﺖ اﮔﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻮد ﻫﺮﺟﻮری وﻗﺘﻰ درﮔﻴﺮ ﻏﻢ ﺑﻮدﻳﻢ

وﻟﻰ ﺣﻴﻒ ﺗﺮﺳﻮﻳﻰ ﺗﻮ ﺗﺮﺳﻮﻳﻰ